Bu sevimli resim posta kutuma geldiğinde bu konudaki düşüncelerimi sizinle paylaşmak istedim.
Doğanın bir kanunu bu sanırım erkek ve bayan gün gelir tencere ve kapa gibi birbirlerini tamamlarlar evet tamamlarlar belki ama aradaki sevgi ve en önemlisi saygıyı yitirmeden.
Doğru insanı bulduğunu düşünür insan. Onun için hep en iyisini düşünen en iyisini ona yaşatan duygularını en iyi anlayan odur tencere-kapakta. Herşey uyum içindedir evlenene kadar herşey çok çok güzeldir.
Derken evlenir tencere-kapak nikah sonrası (kadın yada erkek aynıdır bence herşey karşılıklı olarak) birlikte paylaşılan hayatta herşey açağa çıkar daha yakınsındır onun dünyasına; belki bir çok şeyi sana ters gelsede kabullanirsin onun alışkanlıklarını ve kendi alışkanlıklarını yumuşatırsın biraz da olsa.
Ama burda kocaman bir ama var...
Eğer karşılıklı sevgi ve saygı bitmişse bir taraf diğerinin düşüncelerine davranışlarına ki bu evliliklerini yürütmek ve saygıyı sevgiyi yitirmemek adına da olsa bitmiştir.
Biter evet biter. Tencere-kapak'ın içindeki sevgi kıvılcımları evlilik için düşüncelri karşı tarafı özlemek ona kavuşmak için geçirilen saat ve dakikalar işkenceye dönüşür. Ya bu şekilde devam edicektir bir ömür boyu yada hayatın çok kısa olduğunu bunları kimsenin kimseye yaşatmaya hakkı olmadığını düşünüp bir bütün olmak için yola çıkan tencere-kapak yollarını ayırır yüreklerindeki sevgi kırıntıları ve alışkanlıklarını bir yere bırakarak. Derin umutsuzluk.
Resimdeki tencere-kapak gibi olsun tüm sevenler, sevgileri için bir hayat boyu mutlu olmak için başladıkları yolda...